Koinfekcja HIV i HBV

Na początku wirus grypy atakował jedynie drób. Złamał jednak barierę gatunkową i zaczął rozprzestrzeniać się wśród ludzi, powodując dużą zachorowalność i śmiertelność./ fot. Fotolia fot. fot. Fotolia
Konfekcja to jednoczesne zakażenie dwoma rodzajami drobnoustroju podczas tego samego kontaktu z materiałem zakaźnym. Konfekcja wirusa HIV i HBV jest częstym zjawiskiem w dzisiejszym świecie. Co powinniśmy wiedzieć o zakażeniu?
/ 22.03.2012 17:56
Na początku wirus grypy atakował jedynie drób. Złamał jednak barierę gatunkową i zaczął rozprzestrzeniać się wśród ludzi, powodując dużą zachorowalność i śmiertelność./ fot. Fotolia fot. fot. Fotolia

Zakażenie wirusem HBV

W Europie zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu B dotyczy 9,7% osób zakażonych HIV. W Afryce, Azji Południowo-Wschodniej koinfekcja występuje nawet u 25% chorych. Odsetek współwystępowania zakażenia HBV zależy od drogi nabycia zakażenia HIV i jest wyższy wśród osób uzależnionych, a także wśród mężczyzn homoseksualistów.

Jak zakażenie HIV wpływa na wirusa  HBV?

Zakażenie HIV niekorzystnie wpływa na przebieg zakażenia HBV. Do ponad 20% wzrasta odsetek rozwoju przewlekłej infekcji, który w populacji osób nie zakażonych HIV nie przekracza 5-10%.  Ponadto u osób z koinfekcją HIV/HBV ponad 17 krotnie wzrasta ryzyko zgonu z powodu niewydolności wątroby.

Zobacz też: Jak wygląda życie codzienne osób zakażonych HIV?

Jak można walczyć z koinfekcją?

Głównym celem leczenia przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu B jest zapobieganie progresji choroby w kierunku marskości przez zahamowanie replikacji HBV. W terapii mogą być stosowane preparaty interferonu alfa (klasyczny i pegylowany) – u osób nie wymagających leczenia antyretrowirusowego oraz analogi nukleotydowe i nukleozydowe (lamiwudyna, tenofowir)- wchodzące w skład terapii antyretrowirusowej. Lamiwudyna  i tenofowir działają zarówno na HIV, jak i HBV.

Do tej pory nie udało się w pełni określić wpływu terapii antyretrowirusowej na przebieg zakażenia HBV. Stwierdzono jednak, że jej stosowanie zmniejsza ryzyko zgonu z powodu niewydolności wątroby. Jednocześnie jednak stosowanie HAART w przypadku koinfekcji HIV/HBV wiąże się z większym ryzykiem hepatotoksyczności (zaburzeniami funkcjonowania lub uszkodzeniem komórek wątroby, bądź całego narządu).

Profilaktyka zakażenia

Każdy pacjent zakażony HIV, u którego nie stwierdzono obecności przeciwciał anty-HBs, świadczących o odporności na zakażenie, winien być poddany szczepieniu przeciw WZW typu B. Należy mieć jednak na uwadze, że odpowiedź na szczepienie u osób z HIV  jest słabsza niż u osób seronegatywnych.

Zobacz też: Jeden kontakt, wiele chorób – HIV i towarzyszące zakażenia wirusowe

Źródło: Expert PR, Elżbieta Brzozowska, konsultacja merytoryczna tekstu – prof. Alicja Wiercińska – Drapało, Klinika Hepatologii i Nabytych Niedoborów Immunologicznych, WUM

Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!

Redakcja poleca

REKLAMA