Kiedy możemy mówić o biegunce?
Biegunka z definicji, jest stanem, w którym osoba chora oddaje stolce o konsystencji płynnej lub półpłynnej (tzw. "luźne"), w zwiększonej ilości (ok.200ml/dobę) i ze większą częstotliwością (powyżej trzech razy na dobę). W zależności od czasu trwania biegunki, wyróżnia się jej postać ostrą (do 14 dni) oraz przewlekłą (powyżej 14 dni).
Zobacz też: Dlaczego obawiamy się infekcji rotawirusowych?
Postać ostra biegunki
U osoby dorosłej, najczęstszą przyczyną ostrej biegunki, są zakażenia przewodu pokarmowego oraz spożycie toksyn bakteryjnych wraz z pokarmem. Stanowią one 90% przypadków zachorowań. Stosunkowo często zdarza się, że biegunka jest efektem ubocznym stosowanego leku (np. w leczeniu obniżającym ciśnienie czy zastępczej terapii hormonami tarczycy).
Objawy, w zależności od przyczyny, mogą się nieznacznie różnić. W przypadku biegunki spowodowanej przez bakterie. może mieć ona charakter krwisty, z towarzyszącymi objawami reakcji zapalnej – z wysoką gorączką oraz ze zmianami w badaniu biochemicznym krwi (podwyższoną liczbą krwinek białych, i zwiększoną ilością białka ostrej fazy). Natomiast infekcjom wirusowym, powodującym zwiększenie częstości wypróżnień, towarzyszyć mogą objawy zakażenia górnych dróg oddechowych.
Jak skutecznie leczyć objawy biegunki?
Leczenie biegunki w domowych warunkach powinno opierać się głównie na odpowiednim nawodnieniu chorego! Należy stosować w tym celu, dostępne w aptece tzw „płyny nawadniające“. Ich skład jest poszerzony o zawartość aminokwasów oraz glukozy, które są niezbędne do wchłaniania wody przez uszkodzony nabłonek przewodu pokarmowego. Dlatego picie tylko i wyłącznie samej wody może nie być wystarczające!
Zdecydowanie nie należy nawadniać chorego napojami gazowanymi typu coca-cola czy różnego rodzaju sokami. Są to roztwory tzw. hipertoniczne, które "zasysają" wodę zawartą w komórkach błony śluzowej jelit, zwiększając tym samym ryzyko odwodnienia!
Zobacz też: Jak leczyć biegunkę u dzieci?
Jakie leki?
Z leków powszechnie stosowanych jedynie diosmektyt ma udowodnione działanie terapeutyczne! Nie powinno się stosować nifuroksazydu, który został wycofany z większości krajów Unii Europejskiej, z powodu braku efektywnego działania. Leki zapierające (np. loperamid) można podawać osobom dorosłym, które nie gorączkują. Należy jednak zachować ostrożność, ponieważ ich zastosowanie w okresie zakażenia bakteryjnego, może spowodować zaostrzenie choroby!
Powszechnie reklamowane probiotyki zawarte w produktach mlecznych niestety nie pomagają! Jedynie środek zawierający Saccharomyces bulardii (enterol) ma udowodnione działanie lecznicze!
Jeśli istnieje podejrzenie zakażenia bakteryjnego należy zgłosić się do lekarza, aby dobrał on odpowiednie leczenie antybiotykami.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
