Szacuję się także, iż 3% populacji jest zakażonych wirusem typu C, przy czym w Polsce w przybliżeniu grupa taka liczy ok. 730 tys. Wirusem typu D zakażonych jest ok. 4% nosicieli wirusa typu B.
HBV - najgroźniejszy z wirusów
Głównymi drogami przenoszenia wirusa zapalenia wątroby typu B jest kontakt uszkodzonego nabłonka z krwią, zakażona śliną, spermą nosiciela, który może jeszcze nie mieć objawów. Szczególnie narażone są też noworodki w okresie okołoporodowym. Do zakażenia wystarczy jedynie 0,00004 ml zakażonej krwi.
Po okresie wylęgania trwającym od 6 tygodni do 6 miesięcy, pojawia się okres ostry choroby z objawami rzekomo grypowymi (zmęczenie, gorączka), odbarwieniem stolca, ściemnieniem moczu i żółtaczka, po którym w 90% dochodzi do eliminacji wirusa. 10% przypadków eliminuje wirus rozwijając postać przewlekła, a niewielki odsetek 0,1-0,5% rozwija nad ostrą postać zapalenia wątroby z martwica hepatocytów i niewydolnością wątroby, wodobrzuszem. Po około 10-15 latach trwania przewlekłego zapalenia, może dojść do rozwoju marskości lub raka wątroby.
HCV - coraz bardziej powszechny
Zakażenie wirusem typu C następuje, podobnie jak wirusem typu B, głównie przez kontakt z zakażoną krwią, przez kontakty seksualne, podczas zabiegów kosmetycznych i medycznych. Okres wylęgania choroby trwa około 50 dni. Większość zakażeń jest bezobjawowa, u około 10 % pojawia się żółtaczka, objawy zmęczenia, nudności, brak apetytu. Z reguły choroba przyjmuję przebieg przewlekły, z okresami wzrostu stężenia enzymów wątrobowych i kopii wirusa w surowicy. Około 25-30% chorych po fazie przewlekłej rozwija marskość lub raka wątrobowokomórkowego.
HDV - w parze z HBV
Wirus typu D zwykle towarzyszy zakażeniu wirusem B, zaostrzając przebieg tego drugiego. Do zakażenia może dojść albo równocześnie z zakażeniem wirusem B albo jako nadważenie w już istniejącym zakażeniu wirusem B. Śmiertelność dochodzi do 30%. W Polsce stwierdzono tylko kilka przypadków.
Badania laboratoryjne
Do rozpoznania wirusowych zapaleń służą oznaczenia stężenia bilirubiny w surowicy, aktywności enzymów wątrobowych-ASPAT, ALAT), oraz oznaczenia specyficznych dla wirusa przeciwciał (anty-HCV, anty-HBV) i samego wirusa (HBV-DNA PCR)a w przypadku wirusa B także fosfatazy alkalicznej (FA) i gamma-glytamylotranspeptydazy (GGTP).
Leczenie
Leczenie przewlekłej fazy wirusowego zakażenia typu B polega na około 3 mc leczeniu analogami nukleozydów(lamiwudyna). W przypadku wirusa C, stosuję się przez około 12 mc interferon i lek przeciwwirusowy rybawirynę.
Profilaktyka
Podstawową profilaktyką, w przypadku wirusa C, jest unikanie zachowań ryzykownych i zachowanie zasad sterylności szczególnie przyrządów medycznych i kosmetycznych. Dla wirusa B została opracowana szczepionka, podawana w schematach 0-1-6 mc.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
